Bogaty pod względem przyrodniczym teren Drawskiego Parku Krajobrazowego obfituje w wiele okazów, które wyróżniając się wśród innych nazywać można pomnikami przyrody. Jedynym takim okazem na Wyspie Bielawa do ubiegłego roku był czteropienny buk, który jednocześnie uchodził za najokazalsi ze drzewo w Drawskim Parku Krajobrazowym. W 1992 roku został on wpisany mocą decyzji Wojewody Koszalińskiego do rejestru przyrodniczych pomników przyrody. Charakteryzował się on wówczas 30m wysokości i 790cm obwodu. Zaznaczyć należy, że każdy z czterech konarów tak charakterystyczny dla samego drzewa miał od ok. 280-380cm obwodu.
Fot. 37. Buk zwyczajny
źródło: Wirginia Twardych
Etapy rozpadu buka
Drzewo bukowe, które znajduje się na wyspie od wieków górowało nad nią stając się jej symbolem. Już w XVIII wieku podczas wspomnianego wyżej karczowania lasów bukowych uniknął topora, rozwijając się i osiągając w rezultacie imponujące rozmiary.
Z czasem buk zaatakowały choroby, grzyby, próchnica i mrówki. Niekorzystne były dla niego także silne wiatry, które nawiedzały Wyspę. W ostatnich latach na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody podjęto działania zmierzające do uratowania buka przed jego ostateczną zagładą. W tym celu usunięte z drzewa zostały wypróchnienia i spięto liną stalową cztery pnie buka. W następstwie dręczących buk chorób, zimą 1999-2000 pierwszy konar buka runął na ziemię.\
Fot. 38. Buk – runięcie drugiego konara
źródło:lh6.ggpht.com
Drzewo w tym czasie miało 27m wysokości i było o 3 metry niższe od poprzedniego, drugi konar runął w lipcu 2007 roku, a pozostała część zwaliła się pod koniec sierpnia 2008 roku. Obecne szczątki pnia i konarów buka stanowią ledwo wspomnienie
o potędze drzewa, które było świadkiem jakże bogatej historii Wyspy Bielawa i jej mieszkańców. Żeglarze z Czaplineckiego Bractwa Żeglarskiego oraz Członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Czaplinka 13 września 2008 roku postanowili pożegnać powalonego olbrzyma Buka Czteropiennego.